Skąd się wzięło arabskie.pl i dlaczego jesteśmy smutni

Można powiedzieć, że wszystko zaczęło się około 50 lat temu, kiedy to pewien młody Syryjczyk trafił do Krakowa na studia na Wydziale Architektury jako student, a potem asystent znanego Profesora Wiktora Zina (kto pamięta Piórkiem i węglem?:).
Nieco potem ten młody Syryjczyk poznał piękną kobietę, studentkę Akademii Górniczo Hutniczej i z ich miłości urodził się słodki chłopaczek. Potem było życie rodziny między dwoma krajami. A wiele lat później ten słodki chłopaczek  (już wtedy mężczyzna) w Warszawie poznał pewną gdańszczankę, która pokochała jego i wszystko co arabskie. Z którejś z ich podróży po krajach arabskich przywieźli pomysł na sklep-galerię i zarejestrowali domenę arabskie.pl.
Mieli zamiar sprowadzać z Syrii piękne rzeczy do wyposażenia wnętrz.

Ale życie pisze własne scenariusze. Dla tych dwojga zaplanowało przeprowadzkę ze stolicy w urocze miejsce na Pojezierzu Lubuskim. A bardzo krótko potem stali się nagłymi rodzicami trzech niedużych urwisów. I ich życie się zmieniło dość radykalnie. Przez kilka następnych lat duuuużo się działo. Co by się nie działo musieli przecież jeść. A jeść dobrze lubią i najchętniej jadali dania kuchni ulubionej, czyli arabskiej. Ponieważ ludzi też lubią i dom otwarty mają, karmili tymi daniami znajomych, przyjaciół, krewnych. I wszystkim smakowało. I ci karmieni ciekawi byli co jedzą. I sami też tak chcieli. Więc tych dwoje postanowiło wykorzystać to co mieli od dawna w sercu (czyli miłość do kuchni arabskiej i nienajgorsze umiejętności w kuchni) i co mieli zarejestrowane od dawna (czyli domenę arabskie.pl). Założyli sklep arabskie.pl, w którym od ponad pół roku już z powodzeniem oferują produkty kuchni bliskowschodniej. To właściwie cała historia :)

A czemu jesteśmy smutni?

Ten Syryjczyk z początku opowieści, od którego się wszystko zaczęło to Tawfik Sabban, mój wspaniały teść. Dobry i mądry człowiek. Tata Hassana i Aidy. Dziadek naszych dzieci. Uczył mnie arabskiego z ogromną dawką cierpliwości. Nauczył grać w tawle. Opowiadał (świetnie mówił po polsku!) przeciekawe historie. W ekipie profesora Zina miał swój wkład w renowację wielu sakralnych obiektów w południowej Polsce. W Syrii zaprojektował urbanistycznie znaczną część tzw. nowego Damaszku.  Kochał wszystkich Polaków i każdego napotkanego w Damaszku zabierał do siebie do domu na poczęstunek:) Miał piękne pasje. Mimo niemłodego wieku cały czas aktywnie używał komputera i nowych technik. Uczył nasze dzieci rysować i obierał im granaty spokojnie tłumacząc świat. Jestem szczęśliwym człowiekiem, ze go poznałam.

Tata odszedł od nas 27 października w Damaszku. Miał 77 lat.

Pamięć o Nim zostanie w nas na zawsze. Arabskie.pl to taki mały pomnik. Bo od Tawfika Sabbana przecież wszystko się zaczęło...